Saturday 14 June 2008

"Holi", in kleuren (en geuren)

Kameraden,

Enkele updates dienen hier wederom mede gedeeld te worden teneinde U te voorzien van uw regelmatige portie India nieuws en kantoor annex studie uren nuttig op te vullen (nadat u eerst al uw andere email accounts en social networking accounts heeft doorlopen uiteraard).

In de flat is er weinig veranderd. Robert (chinees) is van reis terug gekomen met het blijde nieuws dat hij voor zijn werk (TATA Consultancy) overgeplaatst werd voor een nieuw project in Calcutta en dat hij dus slechts voor enkele dagen terug zou zijn in het appartement alvorens richting Calcutta te trekken tot Augustus. Zoals het alle grote multinationals betaamt wist hij tot 3 uur voor zijn mogelijk vertrek nog niet wanneer zijn vlucht precies was en het afscheid was dan ook redelijk abrupt, maar daags voordien hadden we met alle trainees een feestelijk afscheidsdinner gehad in 'Mainland China' (volgens de kenners de beste benadering van de Chinese keuken in India) en dat was zeker en vast de moeite. In ieder geval zijn we nu terug met 2 vaste bewoners in de Egmore flat, Leticia en ik, en ben ik de officiele 'pater familias' van het appartement gezien alle financiele en andere taken nu op mijn schouders rusten...

Afgelopen zaterdag hebben we Holi gevierd, het festival der kleuren, waarbij blijkt dat het vooral te doen is om zoveel mogelijk gekleurd poeier in elkaars wezen te gooien zodat zowat iedereen onherkenbaar wordt en eruit ziet als de kleurboek van een 2 jarige Indische kleuter. Best gezellig, en eens echt iedereen vol kleur hing, een frisse duik in de zee, aangezien AIESEC voor de gelegenheid een stuk beach resort had afgehuurd. Eten en drinken in overvloed, een stevig potje voetbal en s'avonds het feestje verder gezet in ons appartement.

Voor zondagavond was er een normaal gezien een business trip voorzien naar Bangalore, ik mocht namelijk meegaan om een op maandag contract met Infosys (een van de grootste multinationals in India) te gaan bespreken en omdat het op maandag Leticia's verjaardag was had ik toelating gekregen van mijn baas om haar mee te nemen. Planning is echter niet hun sterktse kant hier en op zondag krijg ik telefoon dat de trip afgelast is omdat ze geen vervoer konden vinden (taxi naar Bangalore)! In Europa zouden ze geloof ik op hun blote knieen komen gekropen om een contact in de wacht te slepen, maar hier is een banaal gegeven als 500km overbruggen genoeg om alles af te zeggen. bizar.

Lichtelijk geambeteerd heb ik laten verstaan dat Leti speciaal verlof had genomen en 15 min na het telefonisch onderhoud krijg ik dan toch een verlossende sms van mijn baas 'dat het wel ok is als ik op maandag niet kom en de dag met Leticia doorbreng'. Mooie geste, waarvan we nuttig hebben gebruik gemaakt door dezelfde avond te vertrekken naar Mammalapuram, het toeristische stranddorp op 60 km van Chennai, om de vervuiling en drukte te ontvluchten. S'avonds ons tegoed gedaan aan een paasdinner met verse vis tesamen met Sid en Alia, die daarna huiswaarts zijn gekeerd. De volgende morgen een wandeling gemaakt rond het dorp, maar snel ons initieel plan laten varen gezien het kwik toch richting 40 begint te gaan op de middaguren en de schaduwrijke dakterrasjes met koud bier erg aanlokkelijk zijn, zeker als uw flip flops beginnen te smelten onder uw voeten. In de namiddag op het strand gelegen en zoveel mogelijk niets gedaan, s'avonds nog snel iets gegeten en terug naar Chennai gekeerd, waar het de hele dag pijpestelen had geregend zonder wij er iets van hadden gezien...

Om tegemoet te komen aan de reacties op de vorige post wil ik ook graag mededelen dat ik niet meer blootvoets rondloop in huis, maar mij verplaats met flip-flops onder mijn voeten zodat mijn voeten er niet meer zo zwart uitzien als zou verwacht worden. Bovendien kunt u dit, indien u wenst, binnenkort zelf aanschouwen gezien een kort bezoek aan Belgie gepland is rond de eerste mei. Om mijn privacy te waarborgen en opdringerige fans op een veilige afstand te houden worden de details voorlopig nog geheim gehouden, maar weet alvast dat ik normaal gezien in het land zal zijn die periode. Voor alle duidelijkheid: het betreft geen definitieve terugkeer van de verloren zoon en mijn tijd in het vaderland zal dan ook beperkt zijn, juist genoeg om mijn zweet van Chennai te laten opdrogen, mijn dialect op te frissen en een goe pak friet te eten!

Mischien tot dan!


Met vriendelijke groet,

Filip

No comments:

Post a Comment